On the first part of the journey I was looking at all the life
There were plants and birds and rocks and things
There was sand and hills and rings
The first thing I met was a fly with a buzz and the sky with no clouds
The heat was hot and the ground was dry but the air was full of sound
Kada je pre nekoliko dana Zoća napisao onaj prilog o grupi Camel, pratećim otkrićem sam bio iznenađen koliko i on. U poslednjih nekoliko meseci, on sam je pomenuo tu grupu ne manje od pet puta, a i ja sam bio uveren, baš kao i on, da se Camel još davno našao na vašim zvučnicima sa stranica Suštine pasijansa. Saznanje da zapravo nije tako beše pomalo šokantno. Ali, tako je to: znate, kad okačite preko 1100 numera na jedno mesto, onda se konci štogod i pogube.
Razgovarali smo o tome te večeri, pa je i meni palo na pamet kako je velik broj izvođača koji su u mom muzičkom odrastanju bili krucijalno važni, prosto, zaboravljen vremenom. Tu su negde, u ukupnoj slici ne nedostaju, ali nikkao da se setim da ih pomenem i ispričam reč o njima. Sindrom je poznat i u našem narodu se često pominje kao “ne vidi šumu od silnog drveća”. Ako je za utehu, uvek prihvatimo propust i gledamo da ga rešimo što pre. “Pa napiši nešto o toj pesmi, pobogu čoveče!”, reče mi Peacock u zaključku ćaskanja te noći. I – evo me. Ova pesma je ugrađena u temelj mog poimanja akustičarske muzike, kojom sam se intenzivno bavio tokom jednog dužeg perioda u svojim, sad već davnim, adolescentskim godinama.
I’ve been through the desert on a horse with no name
It felt good to be out of the rain
In the desert you can remember your name
‘Cause there ain’t no one for to give you no pain
Moj lični doživljaj ove pesme je povezan sa otkrivanjem kompilacije History: America’s Greatest Hits (1975), koju mi je na slušanje dao stariji prijatelj, danas nažalost pokojni, koji mi je davao naznake o tome kako da sviram to o čemu sam govorio da bih voleo. Potpuno blesavo, ali dvanaest numera sa te ploče su godinama bile moj jedini kontakt sa radovima grupe America. Živi album koji sam još mogao da nađem nije bio na visini zadatka, jer je bio tehnički nedojeban, a kad sam najzad počeo da naručujem ploče iz Engleske, osim pomenute kompilacije, ništa drugo nije imalo prioritet u mom studentskom budžetu.
Raznih pesama tu ima, jer grupa je brzo evoluirala tokom samo nekoliko godina. Ali hipnotički efekat prostih akorada i flagrantno monotonog ritmičkog obrasca prve pesme koju je America snimila učinili su da mi se “Horse with No Name” ureže u sinapse za sva vremena. Akustični bend u kojem sam svirao nikad nije postigao ništa jer smo bili nezrela deca, ali sam sanjao aranžmane i atmosferu koju sam izvukao iz ove pesme. Verujte, tome bih stremio i danas, više od 30 godina kasnije.
After two days in the deseart sun my skin began to turn red
After three days in the desert fun I was looking at a river bed
And the story it told of a river that flowed
Made me sad to think it was dead
Kontroverze i pogrešno razumevanje su pratili grupu America sve vreme postojanja. Nekako, kao da im je suđeno da sve bude naopako od samog početka. Prvo: momci su se upoznali u osnovnoj školi. Pa šta, pitaćete. Jeste, ali to je bila američka osnovna škola u bazi američkih vazdušnih snaga lociranoj u Engleskoj, gde su njihovi očevi bili stacionirani. Tamo su dečaci i pozavršavali neke srednje škole, pa se dali u muziku. Kvartet formiran u Londonu ubrzo je postao trio koji su nazvali America, a čudni spoj najranijeg odrastanja u Americi i konačnog sazrevanja u Engleskoj stvorio je čudnu mešavinu pogleda na svet i neobičan izbor stilova koji su upleteni u tada inače rasprostranjen stil akustičnog rocka.
Koliko je bilo lako ponuditi i snimiti pesmu poput današnje, toliko je bilo i problematično: prve radijske izvedbe su bile praćene komentarima “Pa dobro, šta su toliko navalili sa tim Neilom Youngom!” – jer tih godina, Neil Young je prštao od inspiracije, sistematski je izbacivao remek-dela kao solista, sarađivao sa triom Crosby, Stills & Nash, već tad počeo da svira na dve vode (što je održao tokom cele karijere, do dana današnjeg) i top-liste su često držale i po dve-tri njegove numere. Singl “A Horse with No Name” je objavljen u Engleskoj krajem 1971. godine i stigao na treće mesto UK top-liste kada je Neil Young bio prvi na listi i nastlaa je zbrka dok javnost najzad nije skontala da je reč o nekom drugom. Album prvenac izlazi dva dana pre nove godine 1972, ali benasto – ove pesme nema na ploči.
Osokoljeni interesovanjem koje su pobudili na Ostrvu, America odlazi u domovinu, uleće na turneju Everly Brothersa kao predgrupa, a tokom proleća objavljuju rekonfigurisan singl “A Horse with No Name“, koji gotovo trenutno istiskuje “A Heart of Gold” Neila Younga sa prvog mesta. Uto i prvi album izlazi u Americi, ovog puta sa ovom pesmom. Stvari postaju jasne, grupa dobija značajan medijski prostor i njihova popularnost postaje veoma visoka. Dalje sledi priča koja je dovoljno velika da bismo je odložili za neku drugu priliku. Reći ću vam samo dve reči: George Martin…
After nine days I let the horse run free ’cause the desert had turned to sea
There were plants and birds and rocks and things
There was sand and hills and rings
The ocean is a desert with its life underground and a perfect disguise above
Under the cities lies a heart made of ground
But the humans will give no love
America je očigledno žuljala mnoge: lakoća kojom su izbacivali uspešno napisane i još uspešnije aranžiranje pesme je bila neverovatna. Tih dvanaest numera na pomenutoj kompilaciji su zaista hitovi – nije tu bilo nikakvog foliranja. Tu je pokriveno tek tri i po godine studijskog rada, ali pet albuma, dva No. 1 hita (ovaj i onaj koji smo već slušali na Suštini pasijansa) i revija sjajnih pesama koja je, pride, i hronika sjajnog muzičkog odrastanja grupe. Čak i tih plodnih sedamdesetih, kada je dobro probrane muzike bilo više nego ikad pre (a možda i više nego danas – smeće ne računamo), malo je ko mogao da se pohvali tako uspešnim opusom – na prste da ih prebrojite.
Zli jezici su govorili da je ta muzika banalna, što na mahove i jeste bilo tačno – ali muzička banalnost je proizvodila fenomenalnu atmosferu u jednom amalgamu od stila koji je bio jedinstven na sceni. Zamerali su im i na trivijalno napisanim tekstovima; i opet: stvar ukusa. Mada, budimo pošteni: stihovi there were plants and birds and rocks and things, heat was hot and the land was dry i ’cause there ain’t no one for to give you no pain baš i ne mogu da se smatraju remek-delima poezije; osim toga, ne sudite na osnovu jedne pesme, imaju oni i tekstova sa češ-češ-iza-uva efektom. Kada nisu mogli da se sete ničeg više, opanjkavali su ih da duvaju marihuanu, što je bilo smešno: dve trećine Londona i četiri petine Los Anđelesa, dva mesta na kojima su momci iz grupe America boravili i radili, purnjalo je vutru kao furune, pa je ta optužba zvučala otprilike kao kad biste optužili žabu da se praćaknula u vodu.
Kad su prošle romantične godine u kojima je akustičarska muzika održavala svoju malu, ali značajnu i uvek dobro posećenu nišu, America je nastavila svoj rad; rade i danas. Doduše, od 1977. godine su duet, a ne trio, ali ne mari zbog toga. Njihovo današnje postojanje ukazuje na to da adult oriented rock postoji čak i u akustičarskoj formi – ili barem ja to tako vidim.
Jer, ja iskreno mislim da ta muzika zaslužuje da se sluša celog života.
You see I’ve been through the desert on a horse with no name
It felt good to be out of the rain
In the desert you can remember your name
‘Cause there ain’t no one for to give you no pain