Čačkajući po statistici Suštine pasijansa, lako sam utvrdio da je Richard Thompson jedan od muzičara koje smo najčešće pominjali. Razlog za to je, pored toga što smo Grba i ja njegovi okoreli fanovi, i dugotrajna i bogata muzička karijera koja teško može sa bilo čijom da se uporedi. Iako se o njemu relativno malo govori u medijima, njegovo mesto je rame uz rame sa najvećim autorima koji su potekli iz Ujedinjenog Kraljevstva. Tu mislim na Costella, Townshanda, Raya Daviesa…
Thompson mu dođe kao popularna kombinacija “3 u 1” – rafinirani pisac tekstova i muzike, strastveni pevač i neverovatan gitarista. Što reče jedan od mojih prijatelja koji je uspeo da ga vidi na koncertu: “Gledam ga na sceni, a tokom cele svirke imam utisak da se na njoj nalaze trojica gitarista.”
Ovo je velika pesma o prekidu veze.
If I cross your path again
Who know where? Who knows when?
On some morning without number
On some highway without end
Don’t grasp my hand and say
“Fate has brought you here today”
Fate is only fooling with us, friendKeep your distance, oh, keep your distance
When I feel you close to me what can I do but fall?
Keep your distance, keep your distance
With us it must be all or none at allIt’s a desperate game we play
Throw our souls, our lives, away
Wounds that can’t be mended
And debts that can’t be paid
Oh I played and I got stung
Now I’m biting back my tongue
And sweeping out the footprints where I strayedKeep your distance, oh, keep your distance
When I feel you close to me what can I do but fall?
Keep your distance, keep your distance
With us it must be all or none at allKeep your distance, oh, keep your distance
When I feel you close to me what can I do but fall?
Keep your distance, keep your distance
With us it must be all or none at all
With us it must be all or none at all
With us it must be all or none at all
“Keep Your Distance” je prefinjena kombinacija vešto sročenog teksta (“Oh I played and I got stung/Now I’m biting back my tongue/And sweeping out the footprints where I stayed“) i muzike koja hvata na prvo slušanje (na originalnom snimku, partituru ženskog vokala peva fenomenalna Christine Collister) koji su kao neka vrsta kontrapunkta samoj temi pesme – vezi koja se raspada zbog samog njenog intenziteta. Thompson (ili junak njegove pesme) se boji bilo kakvog kontakta sa drugom stranom, jer bi ih to previše koštalo (“It’s a desperate game we play/Throw our souls, our lives, away“), pa čemu onda ljubav ako iz njih ne izvlači najbolje stvari na površinu.
Zbog toga joj i poručuje da se drži podalje od njega, jer zna da ako popusti, sam će više patiti.
Na Cevki ima puno verzija ove pesme snimljenih uživo na kojima Thompsonu prave društvo na sceni sve odreda vrsne i velike pevačice. Današnji klip je interesantan jer na njemu ulogu pratećeg vokala preuzima Roger McGuinn. Valjda nije potrebno da vam objašnjavam ko je on. 