Lyndon B. Johnson je bio potpredsednik SAD početkom šezdesetih, a postao je predsednik nakon ubistva Johna Kennedyja 1963. godine. Naredne godine pobedio je na izborima za predsednika SAD, a ostao je na čelu države sve do 1969. godine.
Njegov mandat obeležile su brojne kontraverze o kojima se i danas raspravlja, u zavisnosti od političkih stajališta brojnih autora tekstova i knjiga.
U domaćoj politici, Lyndon Johnson je ostao poznat po programu “Great Society“, koji je obuhvatao proširivanje građanskih prava, bolju medicinsku negu, razvoj nerazvijenih područja, podršku obrazovanju i umetnosti…
Inostrana politika koju je Johnson vodio bila je problematična. Pod njegovim rukovodstvom eskalirao je Vijetnamski rat, jer mu je Kongres odobrio da može da angažuje vojsku u Jugoistočnoj Aziji bez formalne objave rata. On je to odobrenje iskoristio tako da se broj američkih vojnika u Vijetnamu za par godina povećao na više od pola miliona.
Mnogi su se vratili kući u mrtvačkim sanducima.
Istovremeno, došlo je do formiranja jakog antiratnog pokreta među mladim ljudima koji su ostali kod kuće. O tome sam već više puta pisao pa, dok se u ovom trenutku “situacija u svetu sve više zaoštrava”, nije zgoreg da se podsetimo jedne od prvih i najpoznatijih pesama iz tog perioda koja se bavi ovom temom.
Iako nikada nije postala hit, pesma “Lyndon Johnson Told the Nation” je dirnula u suštinu.
I got a letter from L.B.J
It said, “This is your lucky day”
It’s time to put your khaki trousers on
Though it may seem very queer
We’ve got no jobs to give you here
So we are sending you to VietnamLyndon Johnson told the nation
Have no fear of escalation
I am trying everyone to please
Though it isn’t really war
We’re sending fifty thousand more
To help save Vietnam from the VietnameseI jumped off the old troop ship
And sank in mud up to my hips
I cussed until the captain called me down
Never mind how hard it’s raining
Think of all the ground we’re gaining
Just don’t take one step outside of townLyndon Johnson told the nation
Have no fear of escalation
I am trying everyone to please
Though it isn’t really war
We’re sending fifty thousand more
To help save Vietnam from the VietnameseEvery night the local gentry
Slip out past the sleeping sentry
They go to join the old V see
In their nightly little dramas
They put on their black pajamas
And come lobbing mortar shells at meWhen Lyndon Johnson told the nation
Have no fear of escalation
I am trying everyone to please
Though it isn’t really war
We’re sending fifty thousand more
To help save Vietnam from the VietnameseWe go round in helicopters
Like a bunch of big grasshoppers
Searching for the Viet Cong in vain
They left a note that they had gone
They had to get down to Saigon
Their government positions to maintainAnd Lyndon Johnson told the nation
Have no fear of escalation
I am trying everyone to please
Though it isn’t really war
We’re sending fifty thousand more
To help save Vietnam from the VietnameseWell, here I sit in this rice paddy
Wondering about Big Daddy
And I know that Lyndon loves me so
Yet how sadly I remember
Way back yonder in November
When he said I’d never have to goAnd Lyndon Johnson told the nation
Have no fear of escalation
I am trying everyone to please
Though it isn’t really war
We’re sending fifty thousand more
To help save Vietnam from the Vietnamese
Stih “to help save Vietnam from the Vietnamese” lepo objašnjava o čemu se u ovakvoj politici radi – naglašava razliku između onoga što je Johnson govorio (lagao) o umešanosti Amerike u rat i ideja o demokratiji.
Svaka sličnost sa aktuelnim događajima na međunarodnoj sceni (ni)je slučajna.
No, to nije jedina prilika u kojoj se angažovani folker Tom Paxton upustio u britku kritiku politike. Tokom duge i plodne karijere, na meti njegovih komentara našle su se mnoge poznate ličnosti. Uostalom, sve se to može proveriti na brojnim albumima koje je snimio (poslednji, prošlogodišnji, 63. je po redu!) ili kod velikog broja eminentnih poštovalaca iz sveta muzike koji izvode njegove pesme (Bob Dylan, Joan Baez, Willie Nelson, Dolly Parton…)
Iako je u dubokoj starosti (rođen je 1936. godine), Tom Paxton je još uvek aktivan. Verujem da mu aktuelni događaji na političkoj sceni daju povode da piše nove pesme. I jedva čekam da ih čujem.
Ako se, u međuvremenu, svi zajedno kolektivno ne pretvorimo u dim. Bez obzira na to što Lyndon Johnson odavno ne drži prst na onom dugmetu…
Или, како су то онда скратили, “бели шаљу црне да убијају жуте да одбране земљу коју су отели од црвених”.