Pojava Boba Dylana početkom šezdesetih bila je ozbiljan potres u tadašnjem muzičkom svetu. Njegove pesme su bile dugačke, pune netipičnog nativa uz korišćenje pesničkog jezika punog stilskih figura, o škakljivim stvarima je govorio direktno i bez pardona, a demonstrirao je lakoću izvođenja – za nastup mu je bila potrebna stolica, usna harmonika i gitara. Dva važna albuma Freewheelin’ Bob Dylan (1963) i The Times They Are A-Changin’ (1964) su brzo pronašli put do publike.
Britanci su malo sporije odreagovali na trend koji je Dylan uspostavio.
Dok je Dylan vreć razmišljao kako da “elektrifikuje” svoju muziku, u Ujedinjenom Kraljevstvu se niotkuda pojavio simpatičan mladić koji je izgledao kao folk pevač. Donovan je samo preuzeo Dylanovu mustru sa početka karijere, kao izvođač kome je dovoljna samo usna harmonika i gitara i sa 18 godinama debitovao u kultnoj emisiji britanske televizije Ready Steady Go. Uspeh je bio trenutan, a Donovan je sebi obezbedio svirke po klubovima u narednih mesec dana.
Ni diskografi nisu sedeli skrštenih ruku. Ponuđen mu je ugovor za snimanje i ubrzo je Donovan mogao da se pohvali sopstvenom pločom. “Catch the Wind” je relaksirajuća ljubavna pesma u kojoj mladić na vrlo poetičan način opisuje svoju žudnju za devojkom i neuzvraćenu ljubav.
In the chilly hours and minutes
Of uncertainty
I want to be
In the warm hold of your loving mindTo feel you all around me
And to take your hand
Along the sand
Ah, but I may as well try and catch the windWhen sundown pales the sky
I want to hide a while
Behind your smile
And everywhere I’d look, your eyes I’d findFor me to love you now
Would be the sweetest thing
T’would make me sing
Ah, but I may as well try and catch the windDiddy di dee dee diddy diddy
Diddy diddy diddy dee dee deeWhen rain has hung the leaves with tears
I want you near to kill my fears
To help me to leave all my blues behindFor standin’ in your heart
Is where I want to be
And long to be
Ah, but I may as well try and catch the wind
Ta zamišljena, virtuelna devojka, ubrzo će se posle objavljivanja ove pesme pojaviti u Donovanovom životu. Glumica Linda Lowrence će mu postati supruga i trajna inspiracija koju ćete lako pronaći u nekim njegovim poznatim pesmama (Sunshine Superman, Hampstead Incident, Young Girl Blues…).
Uprkos sposobnosti da piše odlične pesme, Donovanova karijera se strmoglavila već početkom sedamdesetih. Nikada nije uspevao da se prilagodi načinu kako funkcioniše muzička industrija niti da uspostavi trajnu saradnju sa drugim muzičarima koji bi ga pratili na turnejama i u studiju.
No, njegove prekrasne pesme nastavile su da žive kroz obrade drugih. Verziju “Catch the Wind” danas nam pevaju dve zaista velike autorke i pevačice: Joan Baez smo često pominjali u našim pričama, a Mary Chapin Carpenter nikako da dođe na red.
Verovatno što i sam, u pokušaju da uhvatim vetar, naprosto na nju zaboravim. 