Darvinova teorija
Evolucija se dogodila i permanentno se događa. Darvinova knjiga “Poreklo vrsta” i danas je validna, kao što je bila i prije vek i po – jer je na tragu naučne istine kad dokazuje evoluciju kroz prirodnu selekciju. To revolucionarno učenje na ponos Homo Sapiensu, samom svojom naučnošću, trn u oku je hrišćanskog fundamentalizma; u naše vreme traje snažan i organizovan pokret klera, naročito u SAD, koji uz pomoć korumpiranih političara i nadrinaučnika nastoje da marginalizuju Darvinovu teoriju i osnaže kreacionizam kao „učenje“; meta su im školski planovi i programi, traže nastavu veronauka i ustoličenje dogmatizovane biologije. Ovaj pasus počinje linkom ka jednom sajtu. Kliknite na njega i pročitajte sve. Tamo piše šta zapravo jesmo, svi mi. Napor koji je učinjen da se ovaj sajt napravi vredan je svake pohvale, i podstiče na razmišljanje koliko smo neozbiljni i lenji da razumemo same sebe, kao da će to neko drugi za nas da učini.
Darvin uči: U jedinkama svih vrsta neprestano se dešavaju neznatne slučajne promene 
koje se mehanizmom nasleđivanja prenose na narednu generaciju. Potomci se donekle razlikuju od predaka. Često su ti noviteti neutralni, ili čak negativni, što se tiče vitalnosti jedinke. Povremeno nastaju pozitivne promjene: nova jedinka ima osobine koje joj povećavaju šanse za preživljavanje i reprodukciju. Zbog toga, pozitivne mutacije imaju tendencije da se prošire u populaciji. Evolucioni mehanizam počiva na nasleđivanju akumuliranih promjena jedinke, kad su te promjene uslovile da je jedinka kompetentna u datoj niši. Često se daje briljantan primjer, uz to vrlo aktuelan: Kod bakterija koje su izložene djelovanju datog antibiotika, ako se slučajnom mutacijom pojavi jedinka bakterije otporna na taj lijek, ta će se bakterijama presudno korisna osobina kroz nasleđivanje u toku razmnožavanja raširiti u populaciji bakterija – čak 
125 vrlo brzo, za nekoliko mjeseci – pa se dobija evolucioni otklon ka novoj vrsti organizama koji su rezistentni na pomenuti antibiotik. Kao i svaka prava velika naučna teorija, darvinizam ima pred sobom niz aktuelnih naučnih izazova, to nije statično, mrtvo učenje kao kreacionizam, već živi proces saznanja kako je bilo sa životom na Zemlji, i šta valja očekivati. Čekaju nas odgovori na pitanja: kako je startovao život, zašto evolucija nije jednolika (monotona) već povremeno ubrzana, koji su faktori favorizovali pojavu inteligencije na Zemlji… U tim naporima, primetimo, koriste evolucionisti i ono znanje koje smo ranije delom naglasili, posebno kvantnu fiziku, u vidokrugu im je zračenje, atomska i molekularna fizika te statistički metodi obrade podataka.
A sada, veleobrt:
DNK i geni
Multidisciplinarnim razvojem nauke saznali smo da postoji gen, elementarna nasledna jedinica. Čoveku pripada dvadesetak hiljada gena, koji su napravljeni od DNK. Svaki se gen javlja u dvije kopije, koje potiču od dva roditelja. To je vitalno evoluciono rješenje: eventualni defekt na nekom segmentu jedne kopije obično može da se premosti zdravom građom druge kopije. Detalje organizacije DNK otkrili su 1953. Krik i Votson. DNK je dvostruka spirala biohemijskih djelova koje zovemo nukleotidi. Postoje četiri vrste nukleotida, označavaju se početnim slovima: G, A, C, T (predlažemo mnemotehničku frazu: gen aktivira cele tokove). Ta molekularna građevina, za koju znamo tek šezdesetak godina, liči na uvijene ljestvice. Univerzalnim genetskim kodom slažu se sekvence nukleotida pri realizaciji aminokiselina. Od aminokiselina realizuje se biomolekuli proteina koji čine osnovu našeg tela. Slučajne mutacije u složenoj topologiji DNK kao i genetsko mešanje roditeljskih materijala kroz seksualnu reprodukciju izazivaju varijacije koje su podloga evolucionog procesa (te pojedinosti Darvin nije mogao detaljno znati sredinom devetnaestog vijeka, sto godina prije otkrića gena; intuitivno, kretao se ispravnim fenomenološkim stazama nauke; slični primjeri poznati su u prirodnim naukama – pomenimo Frenelova naslućivanja talasnih svojstava svjetlosti, nekoliko decenija prije nego je Maksvel egzaktno ukazao na njenu elektromagnetsku prirodu).
Naše telo je sastavljeno od ćelija (osnovna jedinica građe i funkcija svih živih bića). U svakoj ćeliji postoji jedro, nukleus. Jedro sadrži oko šest milijardi DNK nukleotida; to mnoštvo bioloških naslednih elemenata raspoređeno je u 46 hromozoma. Sve to skupa čini genom. Danas je genom čovjeka pročitan. Buduća istraživanja daće krupne uvide u prirodu čovjeka kakva ona jeste. Trebalo bi da znatno profitira medicina budućnosti. Javljaju se već i manje ili više opravdani strahovi od mogućih zloupotreba ili nehotičnih šteta pri svesnoj interakciji čovjeka s biohemijskim potencijalom života.
– * –
Ponuđeni izbor naučnih tema nužno je arbitraran. S druge strane, u razgovorima prirodnjaka on je bezmalo stvar konsenzusa. Svakako, teško ga je skratiti. Isto, teško je pobiti i eventualne prijedloge za novo proširenje izbora – takvih tema svakako ima. Zato ćemo se ovde napokon zaustaviti, ostavljajući preferirani spisak iz kompleksa nove standardne učenosti otvorenim.